Najstarsze dzieje

Już w XV wieku podejmowano wysiłki w celu założenia parafii na północ od Warszawy, jednak dopiero w pierwszej połowie XVI w. Zrealizowano te zamierzenia. Po włączeniu Mazowsza do Królestwa Polskiego w 1526 roku Warszawa i okolice znalazły się pod protekcją królowej Bony. Przeprowadzone w mieście i okolicy inwestycje były właśnie jej zasługą. Staraniem królowej wzrosło zainteresowanie dworu królewskiego Warszawą i całym Mazowszem. Wychodząc naprzeciw potrzebom mieszkańców, Baltazar Smosarski (Szymoszarski), nadworny lekarz króla Zygmunta I Starego, właściciel majątku Buraków (część dzisiejszego Marymontu) i Wawrzyszewa wystąpił do władzy duchownej o erygowanie parafii (łac. erigo – wznoszę – pojęcie z prawa kanonicznego Kościoła Katolickiego odnoszące się do założenia lub ufundowania kaplicy, kościoła, klasztoru, parafii lub diecezji przez uroczysty dekret biskupa lub Stolicy Apostolskiej). Swoją prośbę motywował zbyt wielkim oddaleniem wsi od kolegiaty św. Jana w Warszawie. Na utrzymanie nowobudowanego kościoła wyznaczył dziesięcinę z Woli Burakowskiej. Akt erekcyjny parafii na Wawrzyszewie został podpisany przez Jego Ekscelencję bp. Benedykta Idzbieńskiego dnia 20 sierpnia 1542 roku. W następnych latach kościół i jego bezpośrednie otoczenie było cały czas rozbudowywane. Początkowo konstrukcja kościoła była drewniana, lecz stopniowo uzupełniano ją elementami murowanymi. Jeszcze w XVI wieku rozpoczęto budowę kościoła murowanego, zachowanego do dzisiaj. W ciągu XIX wieku dobudowano kruchtę (1830) i zakrystię (1870). Za czasów ks. Dionizego Tarnowskiego nastąpiło wzmocnienie fundamentów i otynkowanie zewnętrznych ścian. W 1826 roku ks. Dionizy Tarnowski wzniósł plebanię oraz obudował teren kościoła kamiennym murem.

Wiek XX

W 1904 (1903) roku siedziba parafii została przeniesiona do pokamedulskiego kościoła p.w. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Lesie Bielańskim. Klasztor ten został wybudowany w XVII wieku przez kamedułów, którym król Władysław IV nadał położoną wśród lasów Górę Pólkowską, zwaną też królewską. Od białych habitów kamedulskich teren ten zaczęto zwać Bielanami. Stan taki trwał do 1923 roku. Wówczas parafię podzielono: na Bielanach zostali księża Marianie, którzy już wcześniej pomagali proboszczowi ks. Janowi Makowskiemu (następcy ks. Pogorzelskiego) natomiast w parafii Wawrzyszew, obejmującej wówczas tylko Wawrzyszew i Wólkę Węglową proboszczem został ks. Włodzimierz Wyrzykowski. Podziału parafii bielańsko-wawrzyszewskiej i ponownego erygowania parafii na Wawrzyszewie dokonał kardynał Aleksander Kakowski dnia 5 marca 1923 roku. Włączenie Wawrzyszewa w granice tzw. wielkiej Warszawy 1 stycznia 1952r. spowodowało zmianę charakteru parafii z wiejskiej na wiejsko-miejską. Przybywało systematycznie mieszkańców rozbudowujących się osiedli, toteż już w latach siedemdziesiątych XX wieku mały kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny stał się zbyt ciasny.

Współczesność

Ks. proboszcz Witold Jankowski, za zgodą władz kościelnych, podejmował starania, aby na terenach budowy nowych osiedli mieszkaniowych przewidziano miejsca na lokalizację nowych kościołów. W pierwszej kolejności, w czerwcu 1981 r., parafia uzyskała zgodę na budowę kościoła na terenie rozległego osiedla Chomiczówka.

Wreszcie, w 1987 roku, parafia uzyskała pozwolenie na budowę świątyni na placu parafialnym, naprzeciwko starego budynku. Teren pod budowę poświęcił bp Kazimierz Romaniuk w 1989 roku. Kamień węgielny wmurowano rok później. Nowy Dom Boży stanął w ciągu trzech lat. Konsekracji dokonał w 1997 roku Prymas Polski Józef Glemp. Autorem projektu był prof. Stanisław Fijałkowski.

W czerwcu roku 2000 proboszczem parafii został Ks. Bogusław Pasternak. Od początku objęcia Parafii przeprowadził wiele koniecznych prac i remontów w Obydwu kościołach na plebanii i na cmentarzu parafialnym. W roku 2010 proboszcz Ks. Bogusław Pasternak przeprowadził generalny remont kościoła. Wykonał tynkowanie elewacji. Zmienił wygląd prezbiterium wprowadzając wiele nowych elementów marmurowych, nowoczesne oświetlenie prezbiterium i naw kościoła. Wykonał stalle w prezbiterium. Zmienił całkowicie wygląd kaplicy Matki Bożej i wybudował w kościele kaplicę Miłosiernego Pana Jezusa.

  

W roku 2015 proboszczem parafii został Ks. dr Piotr Fołtyn. Przeprowadził najpilniejsze prace legislacyjne i remontowe na terenie cmentarza, rozpoczął budowę kolumbariów, a ponadto uzupełnił ilość ławek w kościele (obecnie ok. 400 miejsc), przeprowadził prace remontowe na terenie plebanii. 

W tym roku, mimo epidemii, udało się wyremontować i oczyścić wnętrze kościoła – prace wysokościowe w prezbiterium, oczyszczone zostały z „wieloletnich skarbów” piwnice i pomieszczenia na piętrze w kościele, odrestaurowana została kapliczka św. Franciszka przy starym kościele, w październiku dokończona zostanie kapliczka Matki Bożej przy Domu Parafialnym, kończymy remont elewacji budynku kancelarii cmentarnej, zakupione zostały pojemniki do segregacji śmieci na cmentarzu. 

W ostatnim czasie dokonane zostały prace remontowo - uszczelniające dachu kościoła na styku z dzwonnicą, wymieniono drzwi frontowe do kościoła oraz drzwi boczne. Trwają prace przy instalacji nowego nagłośnienia. 

Bardzo dziękujemy za wszelkie składane ofiary, bo tylko dzięki Waszej ofiarności te wszystkie prace mogły być zrealizowane. W tym miejscu bardzo dziękujemy Wszystkim, którzy wsparli naszą parafię w najtrudniejszym momencie epidemii, kiedy w kościele mogło być tylko 5 osób, poprzez wpłaty na konto parafialne i ofiary indywidualne. Dzięki Waszej życzliwości, wsparciu i ofiarności, parafia nie tylko nie ma długów, ale może się systematycznie rozwijać. Bóg zapłać.